Nowe Ekosystemy Sztuki

Nowe ekosystemy sztuki | 8.11-8.12.2024

Galeria Salon Akademii | Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
Krakowskie Przedmieście 5, wejście od ul. Traugutta

Online, na platformie: Horyzonty zdarzeń wirtualnych: 10.12-31.12.2024
Wernisaż wystawy | 8.11.2024 (piątek), godzina 18 | wstęp wolny
Oprowadzanie autorsko-kuratorskie | 9.11.2024 (sobota), godz. 12 | wstęp wolny

Artystki i artyści: Wojciech Bąkowski, Rafał Dominik,  Eternal Engine (Martix Navrot & Jagoda Wójtowicz), Justyna Górowska WetMeWild, Piotr Kopik, Norman Leto, Agnieszka Polska, PXKRW (Ewelina Aleksandrowicz & Andrzej Wojtas), Sebulec, Janek Simon

Zespół kuratorski: Eliza Urwanowicz-Rojecka & Jakub Wróblewski
Identyfikacja wizualna: Renata Motyka
Architektura wystawy: Jakub Marzoch
Produkcja: Iga Chmielecka & Paweł Nowak
Koordynacja: Eliza Urwanowicz-Rojecka & Jakub Wróblewski

Aktualne we współczesnej kulturze i sztuce wizje zaangażowanych w dobro planety, zrównoważonych ekologicznie przyszłości, począwszy od wersji spekulatywnych po bardziej realistyczne czy racjonalne, kwestionują wzrost jako podstawowy paradygmat społeczny kapitalizmu, poszukując dla niego alternatyw. Dominujące neoliberalne narracje skoncentrowane na ideach postępu, rozwoju i wzrostu oraz na założeniu, że ich urzeczywistnienie jest możliwe dzięki stałemu postępowi technicznemu i coraz doskonalszym technologiom, możemy – jak twierdzi Michał Krzykawski – „skontrować jedynie poprzez budowanie głębszych, międzydziedzinowych sposobów rozumienia technologii i relacji łączącej człowieka z maszyną, a także wytwarzanych w tej relacji wartości” (Krzykawski, 2023).

Może zatem – jak sugeruje Yuk Hui – próbując nazywać nierozpoznaną przyszłość, warto jest rozpoznać teraźniejszość różnorodności technologicznej, czyli różnorodności w sposobie rozumienia i budowania technologii (Hui,2023)? Aby to uczynić, naszym zdaniem, warto realnie spojrzeć na strukturę współczesnej technosfery i jej powiązań z polem sztuki. Dzięki rozwiązaniom technologicznym coraz dokładniej wytwarzamy tekst, obraz i dźwięk razem z ich własnościami przestrzennymi stymulującymi podstawowe zmysły. Do bogatego (a coraz częściej proceduralnego) instrumentarium narzędzi 2D, 3D, cloud renderingu, motion capture, kasków VR oraz silników growych wkraczają nowoczesne algorytmy uczenia maszynowego działające w czasie rzeczywistym, oparte na obliczeniach wykonywanych przez potężne zespoły serwerów. Jednym z najaktualniejszych zagadnień są modele generujące przedstawienia traktowane jako alternatywne wersje rzeczywistości. Jak podaje firma OpenAI (która w lutym 2024 r. opublikowała Sorę, narzędzie text-to-video): „nasze wyniki sugerują, że skalowanie modeli generowania wideo jest obiecującą drogą do budowy symulatorów świata fizycznego ogólnego przeznaczenia” (OPENAI, 2024).

Niedługo czeka nas możliwość odbierania dowolnych interaktywnych treści w wysokojakościowym, stereoskopowym, strumieniowym obrazie i dźwięku 3D o dowolnej estetyce i tematyce. Sny na życzenie – tworzone na podstawie wyrażonej głosowo prośby – materializują się dzięki rozwiniętej technice promptowania (bez znaczenia, w jakim dialekcie mówimy; dostępne narzędzia pozwalają na tłumaczenie w czasie rzeczywistym z niewielką latencją). W kontekście powstających w ośrodkach badawczych i prywatnych koncernach (a często konsorcjach obydwu z nich) komputerów kwantowych sytuacja zyskuje nowe, dynamiczne perspektywy i znaczenia. Pełne zanurzenie staje się możliwe dzięki modelom LLM i bazom danych zawierającym nieskończone zbiory grafik i dźwięków, uzyskanych w sposób etyczny lub nie. Panuje ciągły, rosnący i niezaspokojony apetyt na obrazowanie, obliczenia i symulacje z wykorzystaniem AI. GPT i inne modele językowe, takie jak ChatGPT, mogą tworzyć iluzję ludzkiej konwersacji bez żadnego białkowego doświadczenia, wpływając nie tylko na nasze oddalanie się od rzeczywistości, ale na możliwość już nawet nie przetwarzania czy symulowania jej, lecz automatycznego, mechanicznego generowania – bez udziału człowieka. Ten współczesny „system technologiczny” (Hui, 2023) tworzy nowe warunki funkcjonowania z nieustanną możliwością samoregulacji i samodoskonalenia się. Oczywiście nie pozostaje to bez wpływu na sferę polityczno-ekonomiczno-kulturową, nie mówiąc o kwestiach związanych z ekologię.

Korzystanie ze sztucznej inteligencji powoduje zużycie od 1,8 do 12 litrów wody na każdą kWh energii. Oszacowano, że ChatGPT potrzebuje około pół litra wody na interakcję składającą się z 20 do 50 pytań. Co najmniej 10 tys. gatunków rocznie znika z powierzchni globu? Ostatnie dane Światowej Organizacji Meteorologicznej pokazują, że do 2100 roku nawet ssaki naczelne panujące na Ziemi mogą zmniejszyć swoją liczebność o 80%. To jedynie przykładowe przerażające statystyki dotyczące ekosfery, których oczywiście można by podać znacznie więcej. Jak ta wiedza wpływa na strategie artystyczne? Czym może być śnienie o nadchodzącej rzeczywistości? Czy będziemy w stanie żyć nadziejami i pragnieniami o utopijnych relacjach horyzontalnych, czy też skupimy się na materialistycznych i impulsywnych potrzebach przetrwania tu i teraz? 

W tych nowych ekosystemach sztuki, współtworzonych przy użyciu nowych narzędzi – ale i z rosnącą świadomością kosztów i zagrożeń wynikających z ich stosowania – bywamy zagubieni. Z jednej strony jesteśmy znudzeni tradycyjną Campbellowską liniową drogą. Kto raz pozna i zrozumie Bohatera o tysiącu twarzy, ten nigdy nie będzie czerpał przyjemności z klasycznych modeli opowiadania historii. Lubimy sięgać po hybrydowe, modalne i hiperlinkowe sposoby tworzenia wątków i napięć. Z drugiej jednak strony, czy mogą być one wytwarzane w nurcie zero waste, bez wpływu na florę i faunę? Jakich kategorii użyć do opisania współczesności, zwłaszcza gdy chcemy też delikatnie „wychylić się w przyszłość”? To pytanie dotyczy nas samych – z całym arsenałem wątpliwości wokół eksploatacji surowców naturalnych, niepokojem związanym z szybkimi przemianami klimatycznymi i cywilizacyjnymi oraz niestabilną globalną sytuacją ekonomiczno-polityczną. Czy aby snuć wizje przyszłości, musimy używać futurystycznych narzędzi? I czy narracja w duchu s.f. to na pewno najlepsza strategia opowiadania o przyszłości świata? Jak odnajduje się sztuka wobec coraz bardziej precyzyjnych możliwości przewidywania czy przepowiadania przyszłości przez maszyny?

Prezentowane prace, w świadomy sposób wykorzystujące nowe techniki obrazowania, będą obejmowały szerokie spektrum zjawisk i relacji, uwzględniając perspektywę dewzrostu i krytycznej filozofii technologii. W obszarze praktyk artystycznych interesujące są indywidualne i subiektywne prognozy pojawiające się w opozycji do holistycznego podejścia do zjawisk globalnych oraz powszechnie obowiązujących metanarracji. Zaproponowane przez artystów opowieści będą ukierunkowane na poszukiwanie nowego spojrzenia na rzeczywistość, tworzenie jej reprezentacji i możliwych wizji oraz poszukiwanie i specyfikowanie narzędzi budowania przyszłości.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszy Promocji Kultury

Organizator wystawy: Galeria Arsenał w Białymstoku
Partner: Akademia sztuk Pięknych w Warszawie

Digital Cultures 2024

Digital Cultures 2024

W dniach 21 i 22 września Eliza Urwanowicz-Rojecka reprezentująca Galerię Arsenał w Białymstoku oraz dr hab Jakub Wróblewski prof, ASP reprezentujący Wydział Sztuki Mediów ASP w Warszawie wezmą udział w Festiwalu Digital Cultures www.dcfestival.pl

Digital Cultures to wydarzenie w całości poświęcone kulturze audiowizualnej i sztuce cyfrowej. Spotkania, warsztaty, wykłady i prezentacje inspirujących projektów z Polski i ze świata.

Nowe obszary sztuki. Prawdziwe dane w sztucznym świecie
Eliza Urwanowicz-Rojecka | dr hab. Jakub Wróblewski

Wystąpienie ma na celu analityczną refleksję nad twórczością, produkcją, wystawianiem i funkcjonowaniem w obiegu sztuki projektów cyfrowych wykorzystujących w obszarze sztuki wizualnej nowe techniki obrazowania (m.in. współczesne narzędzia sztucznej inteligencji). Podczas wystąpienia pochylimy się nad pytaniami o charakter napięć i relacji powstających w świecie w którym wszystko jest już zmierzone, policzone, wprowadzone w bazy danych i przeanalizowane. Zastanowimy się, nad etycznością niektórych rozwiązań w tym obszarze. Czy modele języków naturalnych korzystające etycznie lub nie, ze stworzonych uprzednio dóbr kultury wprowadzając ideę remiksu w zbiorowe dziedzictwo mogą być niezależne? Czy narzędzia AI mogą tworzyć nowe wartości wizualne, audialne, narracyjne których jeszcze nie znamy? Czy drzemiący potencjał w połączeniu algorytmów w silnikami czasu rzeczywistego to właściwy kierunek i dlaczego taki istotne jest budowanie zespołów badawczo-artystycznych.

Wystawianie projektów imersyjnych:
Romuald Demidenko, Anna Szylar, Piotr Jędrzejowski, dr hab. Jakub Wróblewski, prof. ASP

Technologia nie jest najłatwiejszym materiałem do pracy dla kuratorów i architektów, a utwory cyfrowe wymagają często złożonych systemów podłączeń i okablowania, aby ich prezentacja mogła przebiegać bez zakłóceń, umożliwiając pełne doświadczenie odbiorcze. Jednocześnie, praca z technologią implikuje bardzo specyficzne kompetencje produkcyjne, które powinny iść w parze z umiejętnością odpowiedniej aranżacji przestrzeni pozwalającej na zdjęcie z widzów ciężaru technologicznego. Temat seamless technology, czyli “bezszwowej technologii” jest kluczowym punktem dyskusji o tym, w jaki sposób prezentować projekty cyfrowe w galeriach sztuki, muzeach i festiwalach mając na względzie ich uwarunkowania, ograniczenia i sposoby, w jakie widzowie będą wchodzić z nimi w interakcję wykorzystując bardzo zróżnicowane środki ekspresji.

HOMERUN | Open studios

Przegląd realizacji Pracowni 3D i Zdarzeń Wirtualnych Wydziału Sztuki Mediów ASP W Warszawie. Podczas pokazu zaprezentowane zostały realizację powstałe w wyniku procesów dydaktycznych i badawczych związanych z wykorzystaniem rozwiązań technologicznych: virtual reality, motion capture, virtual production oraz silników gameingowych. Wydarzenie stało się okazją do refleksji na temat współczesnych kierunków rozwoju sposobów konstrukcji zjawiska obecności w środowiskach wirtualnych oraz autorskich strategii artystycznych. Przegląd wpisuje się w działania platformy Horyzontów Zdarzeń Wirtualnych (https://horyzontyzdarzenwirtualnych.com/) realizowanych we współpracy z Galerią Arsenał w Białymstoku (https://galeria-arsenal.pl/). Wydarzenie zorganizowane jest w ramach HaPoC 2023: 7th International Conference on the History and Philosophy of Computing

Osoby artystyczne: Sonia Dudek, Sonia Kaźmierczak, Rafał Kruszka, Radomir Majewski, Agnieszka Suchocka, Aleksandra Lewandowska, Veronika Cherednychenko, Franek Warzywa, Xawery Deskur

Organizacja: Wydział Administracji i Nauk Społecznych Politechniki Warszawskiej
Pracownia 3d i Zdarzeń Wirtualnych I | dr hab. Piotr Kopik, prof. Asp | as Andrzej Szwabe
Pracownia 3d i Zdarzeń Wirtualnych II | dr hab. Jakub Wróblewski, prof. Asp | as Andrei Isakov | as Sebastian Sebulec
Wydział Sztuki Mediów | Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie | Horyzonty Zdarzeń Wirtualnych

Digital art – wykład Wojtka Markowskiego

Autor: Wojtek Markowski – VFX, VR, Art Producer | Z wywiadami z zaproszonymi osobami:
Anna Szylar – Laboratorium Narracji Wizualnych
Robert Mleczko – Visual Artist
Szymon Rogiński – Visual Artist

UK/Poland Arts Scoping Grants 2023

Galeria Arsenał w Białymstoku oraz Pracownia 3d i Zdarzeń Wirtualnych II, Wydział Sztuki Mediów ASP w Warszawie w dniach 8–12 maja odbyły wizyty studyjne w galeriach i centrach artystyczno-badawczych w Manchesterze – School of Digital Arts, w Liverpoolu – FACT, w Londynie – Zabludowicz Collection, w Belfaście – the Golden Thread Gallery, Digital Arts Studio, Ulster University Gallery, Queen’s University aby zainicjować współpracę na rzecz przyszłych wspólnych działań w ramach UK/Poland Season 2025.

W trakcie spotkań wymieniliśmy się doświadczeniami z działań w sferze sztuki korzystającej z narzędzi rzeczywistości rozszerzonej (3D, silniki gier, rzeczywistość wirtualna i in.) oraz z naszych poszukiwań autorskich strategii estetycznych, nowych sposobów budowania narracji oraz rozwoju mediów immersyjnych.

Wizyty studyjne były możliwe dzięki projektowi w ramach UK/Poland Arts Scoping Grants 2023 Fundacji British Council Polska.

PostPresenceStrategies

Wystawa osób studenckich związanych z Pracownią 3d i Zdarzeń Wirtualnych II Wydziału Sztuki Mediów ASP w Warszawie powstała w wyniku procesu dydaktyczno-badawczego nakierowanego na współczesne strategie eksplorowania zagadnień estetyki obecności oraz próby zdefiniowania rodzajów i modeli relacji między użytkowniczkami_kami. Osoby artystyczne poruszają się w różnych mediach i formatach wykorzystując interaktywne, kolektywne doświadczenia rzeczywistości wirtualnej i rozszerzonej, druk i skan 3d, silniki gameingowe, live performence, synhtografię oraz mechatronikę. Założenia realizacji artystycznych stawiają pytania o jakość relacji opartych na świadomej zgodzie zawieszonych pomiędzy przestrzenią fizyczną a wirtualną, nieustannie manewrując między ograniczeniami technicznymi a próbą znalezienia własnej, autorskiej estetyki – zarówno wizualnej oraz audialnej – jak i sposobów prowadzenia interakcji, mechaniki oraz narracji. 
W ramach wystawy zorganizowana została wymiana z ośrodkami naukowymi: ASFA | Athens School of Fine Arts, ABK | The Stuttgart State Academy of Art and Design, AKBILD | Academy of Fine Arts Vienna a Pracownią 3d i Zdarzeń Wirtualnych II ASP w Warszawie. Podczas spotkania osoby uczestniczące w działaniu podejmą próbę zdefiniowania tego, czym jest bliskość i bycie w tak dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości >>> https://ppffw.pl

osoby artystyczne: Sonia Dudek, Andrei Isakov, Radomir Majewski, Natalia Parandyk , Sandra Okrasa, Sebastian Sebulec, Konrad Smoleń, Aleksandra Sołtysiak, Jakub Wróblewski, Karo Zacharski
osoby kuratorskie: Aga Szreder, Rafał Żwirek, Jakub Wróblewski

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie / Wydział Sztuki Mediów
Katedra przestrzeni wirtualnej / Pracownia 3D i Zdarzeń Wirtualnych II
https://zdarzeniawirtualne.asp.waw.pl https://horyzontyzdarzenwirtualnych.com
zespół dydaktyczny:
dr hab. Jakub Wróblewski, prof. ASP | mgr Andrei Isakov | Sebastian Sebulec

Reality Bender

Pracownia 3D i Zdarzeń Wirtualnych || https://zdarzeniawirtualne.asp.waw.pl
Wydział Sztuki Mediów, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
Zespół dydaktyczny: dr hab. Jakub Wróblewski, prof. ASP, mgr Andrei Isakov, Sebastian Sebulec

Na wystawie zaprezentowane zostaną prace aneksowe z Pracowni Alternatywnego Obrazowania prof. Włodzimierza Szymańskiego [*] i Doroty Kozieradzkiej oraz Pracowni Przestrzeni Audiowizualnej dr Łukasz Koseli 

Warsztaty Teoretyczne “Świadomość planetarna. Nowe rzeczywistości”