Po zwrocie krytycznym, performatywnym i cyfrowym działania artystyczne zyskują nowe terytoria pozwalające tworzyć napięcia między właściwościami niefizycznymi a modelami rozciągłymi w przestrzeni. Grafika czasu rzeczywistego, sieci neuronowe, deep learning to narzędzia coraz częściej wykorzystywane w budowaniu wyobrażeń i określaniu zasad rozgrywki. Teoria odbicia (Abbildtheorie) głosząca, że poznanie ludzkie jest subiektywnym odwzorowaniem w świadomości człowieka obiektywnie istniejącej rzeczywistości, traci na znaczeniu wobec współczesnych badań z zakresu fizyki oraz napięć na styku teorii względności i mechaniki kwantowej. Płynny dynamizm nowych układów może być inicjatorem deluzji, dyfrakcji lub Bostromowskiej symulacji zbiorowej lub indywidualnej, niepozostającej już tylko w sferze dywagacji. Czy found footage jest wyśnioną materią pamięci zbiorowej? Jak działa jego relacyjność w kontekście plastyki wideo i powidoków wynikających z kolejnych ekspozycji? Jak kodyfikacja znaku i jego znaczenia wpływa na procesy oraz projekcje i czy moment osiągnięcia wysoko przekonującej reprezentacji rzeczywistości jest bardzo odległy? Czy rendering oparty na ray castingu oraz metodach oświetlenia globalnego (energetycznej oraz mapowania fotonowego) wraz z obrazowaniem kaustyki i cieni powierzchniowych wpływają na semiotyczne aspekty przekazu i czy mają związek z doświadczeniem Thomasa Younga? Jakie cechy generatywnych środowisk cyfrowych napędzanych bazami danych wpływają na antyutopijny lub dystopijny charakter przestrzeni?
Morfologia obrazu może być dynamiczna: przedstawienia mogą być artefaktami, tekstami, obiektami, dźwiękami lub środowiskami. Reprezentacje cyfrowe zakotwiczone są w realności, finalnie zyskując fizyczny display, będący wyrazem autorskiego sposobu komunikacji. Podczas panelu z osobami twórczymi poruszymy zagadnienia obranych strategii artystycznych. Decyzje podejmowane w procesie projektowania doświadczeń odbiorców staną się zaczynem w dyskusji o poetyce w kontekście sposobów przedstawiania i postrzegania, razem z estetycznym badaniem doświadczeń i poznaniem zmysłowym. Postaramy się odpowiedzieć na pytanie, czy granice języka wizualnego są stałe i czy jego składowe są ograniczone. Jak kształtują się relacje nadawczo-odbiorcze w momencie przewartościowania, jakie obecnie zachodzi?